سکوت  تنهایی اش ….

     ساکت و آرام بود؛ پیش از بعثت هم غار حرا عشقش بود. معلوم نبود در تنهایی چه   می کند، ولی هرچه بود، آن را دوست داشت. می خواست با خدا تنها باشد.

کم گو بود. حساب شده و به اندازه سخن می راند. به اصطلاح، مختصر و مفید. می شد کلماتش را بشمری!

فقط گاهی برای فهمیدن ، سخنش را تکرار می کرد.**

*** مراقب دل هاتان باشید و وقتی بگذارید برای فکر کردن.نهج الفصاحه، ص 144***