مدرسه علمیه ریحانه الرسول شلمزار
خوشبختی، یعنی سرباز امام زمانت باشی....
خوشبختی، یعنی سرباز امام زمانت باشی....
تنبیه یا تشویق کدامیک کارسازتر است؟
تحقیقات روانشناسی کودک نشان میدهد که محبت و توجه به فرزند و تشویق او به رفتارها و کردارهای مثبت خیلی بهتر از تنبیه و محدودیت زیاد عمل میکند و کودک را به مسیر درست متمایل میسازد در حالی که محدودیت فراوان، کنترل شدید، زور و اجبار و دیکته کردن کارها و رفتارها موجب سرخوردگی، لجبازی و ناهنجاری در کودک میشود.
دکتر مجید کاشانی جامعهشناس، پژوهشگر و عضو هیئت علمی دانشگاه در گفتگو با گزارشگر کیهان در این باره میگوید: «پرواز احتیاج به دو بال دارد و با یک بال نمیتوان پرواز کرد، در مورد کودک هم تعلیم و تربیت نیاز به تشویق و تحذیر دارد، کودک باید بدی و خوبی را از یکدیگر تشخیص دهد و برای این منظور باید به او کمک نمود.»
وی اضافه میکند: «در برخی از مواقع برای تربیت کودک باید از ابزارها و روشهای تشویقی استفاده شود در حالی که در برخی مواقع روشهای تشویقی مناسب نیست و از روشهای تحذیری باید استفاده کرد.»
به گفته این پژوهشگر و جامعهشناس، کودک قوه تشخیص ندارد و پدر و مادر یا مربی باید او را در این زمینه یاری کند و در مواقع روبهرو شدن با اعمال خطرناک باید او را برحذر دارد و نهی کند، ولی در مواجهه با اعمال و رفتارها و عادات نیک و پسندیده باید او را تشویق کند که البته این مسئله هم بستگی به هنجارها و فرهنگ جامعه دارد. به طور مثال ممکن است رفتاری در یک جامعه پسندیده باشد، اما در فرهنگهای دیگر مذموم و ناپسند در نظر گرفته شود.
وی همچنین میگوید: «ابزارها و روشهای تشویق یا تحذیر با یکدیگر فرق میکند به طور مثال ممکن است اخم کردن یک ملاک تحذیری و تنبیهی باشد یا ندادن غذا، نبردن به پارک، گرفتن اسباببازی از کودک، فرستادن به اتاق و… که این مسئله بستگی به فرهنگ حاکم در خانواده و جامعه دارد، ولی ذکر این نکته ضروری است که تنبیه به معنای تنبیه فیزیکی و بدنی نیست چرا که این روشی مذموم و ناپسند است و نتایج عکس و ناگواری به همراه دارد.
چرا که کودک در بسیاری از مواقع بد یا خوب را از یکدیگر تشخیص نمیدهد و به عاقبت کاری که میکند واقف نیست، بنابراین تنبیه بدنی در او آثار روانی سوئی به جای میگذارد که نتیجه خوبی به همراه ندارد و ممکن است آثار آن در جای دیگر یا در زمان دیگر خود را نشان دهد.»
در اسلام تنبیه مذموم شناخته شده و اگر در حدی باشد که جای کتک بر بدن طفل مشخص شود حرام است و مستوجب دیه میشود.
در حدیثی از امام رضا (ع) آمده است که شخصی از فرزندش نزد آن امام شکایت کرد و امام فرمود: او را نزن، ولی با او قهر کن، اما قهر خودت را هم طولانی نکن و کاری کن که فرزندت عذرخواهی کند و قول بدهد که دیگر آن کار را انجام نمیدهد.
پدر و مادر اگر به تنبیه بدنی متوسل شوند باید این عکسالعملها را در فرزند خود مشاهده کنند، واقعیتها را پنهان کند و دروغ بگوید، کینهتوز و انتقامجو بار آید و دچار چندگانگی شخصیت شود.
نسخه قابل چاپ | ورود نوشته شده توسط مدرسه علمیه ریحانه الرسول شلمزار در 1400/06/20 ساعت 10:51:00 ق.ظ . دنبال کردن نظرات این نوشته از طریق RSS 2.0. |
1400/06/21 @ 08:17:08 ق.ظ
سربازی از تبار سادات [عضو]
موفق باشید