مدرسه علمیه ریحانه الرسول شلمزار

سکوت  تنهایی اش ….

     ساکت و آرام بود؛ پیش از بعثت هم غار حرا عشقش بود. معلوم نبود در تنهایی چه   می کند، ولی هرچه بود، آن را دوست داشت. می خواست با خدا تنها باشد.

کم گو بود. حساب شده و به اندازه سخن می راند. به اصطلاح، مختصر و مفید. می شد کلماتش را بشمری!

فقط گاهی برای فهمیدن ، سخنش را تکرار می کرد.**

*** مراقب دل هاتان باشید و وقتی بگذارید برای فکر کردن.نهج الفصاحه، ص 144***

فضیلت ماه ربیع الاول

     این ماه ، ماه میلاد پیامبر اکرم(ص)، امام صادق(ع) و آغاز امامت حضرت مهدی(عج) ، ماه سرور و شادی مسلمانان و بخصوص شیعیان است.

     «این ماه همان‌گونه که از اسم آن پیداست بهار ماه‌ها است، به‌جهت اینکه آثار رحمت خداوند در آن هویداست. در این ماه، ذخایر برکات خداوند و نورهای زیبایی او بر زمین فرود آمده است. زیرا میلاد رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله و سلّم در این ماه است و می‌توان ادعا کرد از اول آفرینش زمین، رحمتی مانند آن بر زمین فرود نیامده است زیرا برتری این رحمت بر سایر رحمت‌های الهی مانند برتری رسول خدا بر سایر مخلوقات است»(میرزا جواد آقا ملکی تبریزی ، المراقبات )

** از خدا هم شرم نکند، هر که از مردم شرم نکند.(نهج الفصاحه، ص 211)**

حیایش ….

خیلی با حیا بود. لباس مجلسی اش را تا کَسی بود، در نمی آورد. مردم با لباس خلوت ندیده بودنش. از کودکی همین جور بود.

از او خواسته بود تا لباس هایش را در آورد و برود به رختخوابش. اما رویش نمی شد. گفت: رویت را برگردان تا لباسم را عوض کنم. به عمویش گفته بود. آن روزها، بزرگترها از هم خجالت نمی کشیند، چه رسد به بچه ها.(حکایتها و هدایتها در آثار استاد شهید مطهری(رحمه الله علیه)

برگرفته از کتاب چهل قدم با پیامبر، هادی قطبی