ماه محرم قبل از شهادت امام حسین (ع) در میان اعراب

محرم اولین ماه در سال هجری قمری است که قوم عرب حتی قبل از ظهور اسلام آن را محترم می پنداشتند. اعراب جنگ و خونریزی را در مام محرم حرام می دانستند. تحریم جنگ در این ماه، یکی از راه‏های پایان دادن به درگیری های طولانی اعراب و فرصتی برای دعوت به صلح بود. این سنت تا زمان ظهور اسلام همچنان پابرجا بود و پس از تائید دین اسلام نیز به عنوان یک قانون برای مسلمانان قرار داده شد. اما در محرم سال 61 ه.ق، حاکم و سپاه جاهل بنی امیه، حرمت این ماه را شکستند و در جنگ با امام حسین (ع) و یارانش، آنها را به شهادت رساندند.

تا قبل از سال 61ه.ق، اعراب به روز نهم محرم، تاسوعا و به روز دهم محرم، عاشورا می گفتند. باید توجه داشت که معنا و مفهوم روز تاسوعا و عاشورا ارتباطی به واقعه کربلا و مصائب و شهادت امام حسین (ع) و یارانش ندارد. این روزها در فرهنگ شیعی به دلیل شهادت امام و یارانش، به بزرگترین مراسم عزاداری تبدیل ده است.

البته پیش از واقعه کربلا، هم پیامبر اسلام (ص)، هم حضرت علی (ع) و برخی از پیامبران پیشین، شهادت امام حسین (ع) را در کربلا پیشگویی کرده بودند. امام حسین (ع) نیز شهادت خود را پیشگویی کرده بود. ( بحارالانوار، ج 44، ص 223 و ص 250)