ابن عباس می‌گوید:

«در سفر صفین خدمت امیرالمؤمنین  بودم چون به نینوا در کنار فرات رسید به آواز بلند فریاد زد ای پسر عباس اینجا را می‌شناسی؟ گفتم یا امیرالمؤمنین نه، فرمود: اگر مثل من می‌شناختی، از آن نمی‌گذشتی تا چون من گریه کنی و چندان گریست که ریشش خیس شد و اشک بر سینه‌اش روان شد و باهم گریه کردیم …»

گل خوش رنگ و بوی من حسین است                      بهشت آرزوی من حسین است

مزن دم پیش من از لاله رویان                             که یار لاله روی من حسین است

من آن مداح مست سینه چاکم                          که ممدوح نکوی من حسین است

برگزاری مراسم عزاداری اقا امام حسین(علیه السلام) و جلا دادن قلب خود با خواندن زیارت عاشورا.(صفر،1452)